Oglądałem ten film wczoraj w nocy. Podczas samego seansu myślałem, że się porzygam w moją czyściutką pościel. Zastanawiałem się po co ludzie robią takie filmy. Myślałem sobie, że zacznę bardziej doceniać Lyncha, bo jednak w jego filmach to wszystko chciało się oglądać i nie odrzucało jak stęchły kawałek pizzy za moim łóżkiem. Ale oglądałem. Słuchałem tych przedziwnych dialogów, tych nachalnych wątków homoseksualnych, a nawet dotrwałem do sceny trójkąta z robalem. Nagle jednak poczułem się zmęczony, zacząłem zasypiać. I tak na pograniczu jawy i snu słuchałem monologu o gadającej dupie. Nie wiedziałem czy mi się to śni czy nie. W każdym razie nagle się wybudziłem i szczerze zaśmiałem.

Nie interesuje mnie o co chodziło Cronenbergowi, nie zastanawiam się nad interpretacją, nie obchodzą mnie efekty i analne wątki. No oprócz jednego oczywiście. Bo jak to już napisał autor recenzji, film warto zobaczyć chociażby dla monologu o gadającej dupie.