Nie muszę pisać że obie części tego dzieło to absolutny klasyk, trudno wyszukać w dziejach kina jeszcze lepsze filmy. Co do moich uwag do fabuły: Paradoksalnie to właśnie Hun Attyla wzbudzał najwięcej sympatii i wykazywał najwięcej zwykłego człowieczeństwa ze wszystkich bohaterów.

Przyznam, że po śmierci Zygfryda (głównego bohatera pierwszej części) obawiałem się trochę o dalszy ciąg. Tymczasem wraz z jego zgonem na plan pierwszy wysuwa się Krymhilda, do tej bierna i bezbarwna (choć malowniczo wyglądająca z blond-warkoczami do kolan). Germański honor nakazuje jej pomścić śmierć ukochanego....

jak dla mnie jedna z lepszych, kobiecych postaci w kinie. w pierwszej części naiwna i zakochana, w drugiej przeistoczyła się w zimnego i bezlitosnego anioła zagłady dla tych, którzy ją skrzywdzili. naprawdę warto obejrzeć obie części.

Niesamowity jest rozmach, a jednocześnie kameralność "Nibelungów". Akcja rozgrywa się w dosyć wąskim gronie bohaterów; w "Zygfrydzie" niemal nie wychodzi, poza początkiem, spoza murów zamku, gdzie wysmakowane zdjęcia tworzą jak gdyby ruchome, dosyć często symetrycznie pomyślane malowidła, gdzie ruchem jest pełna...

W drugiej części nie ma postaci Brunhildy.

Druga część o Nibelungach odrobinę słabsza. Fabuła już nie ma elementów fantasy. Za to aktorka grająca Krymhildę niesamowita. Warto obejrzeć.

Przyznaję, że o ile pierwszą część obejrzałam z zapartym tchem, podziwiając postać Zygfryda, o tyle tutaj paradoksalnie najsłabsza okazuje się... Krynhilda. Etzel, podobnie jak i pozostali Hunowie, przedstawiony jest co najmniej dziwacznie, żaden z bohaterów nie budzi właściwie sympatii, charakteryzacja i malunek...

Danny Elfman tworząc muzykę do "Batmana" Tima Burtona widocznie mocno inspirował się ścieżką dźwiękową Gottfrieda Huppertza z drugiej części "Nibelungów", albo tylko mi się tak wydaje. Tak czy inaczej, obu panom wyszło to znakomicie.

do 30.01.2021. film jest dostępny bezpłatnie na VOD od TVP, polski lektor https://vod.tvp.pl/website/nibelungi,44940865

Tym razem bez fantasy: Krymhilda (znakomita!) mści się za śmierć Zygfryda - z rozmachem! Mimo dłużyzn i słabości czuć posmak wielkości, a dramatyzm sięga zenitu.