film
Nie jesteśmy aniołami
We're No Angels1955
1h 46m
Trzech uciekinierów z więzienia trafia do miejskiego sklepikarza. Kiedy mężczyźni dowiadują się o jego kłopotach, postanawiają mu pomóc.
Nie jesteśmy aniołami
reżyseria Michael Curtiz
scenariusz Ranald MacDougall
produkcja USA
premiera 7 lipca 1955 (Światowa)
Nowość
Popularna #1
Krzypur 6
Cięte dialogi ratują ten film przed zapomnieniem. Intryga wątła, a gra aktorska przeciętna.
czytaj dalej
Ranking ról
"Nie jesteśmy aniołami" to lekka, świąteczna przypowieść o odkupieniu osadzona w karaibskim, malowniczym krajobrazie. Jednakże dla współczesnego widza film może wydawać się zbyt sztywny jak na klasyczną komedię i za mało brawurowy jak na czarną komedię. więcej
Opis filmu Nie jesteśmy aniołami
Trzech skazańców ucieka z Wyspy Diabła i przybywa do pobliskiego francuskiego miasteczka kolonialnego. Początkowo planują okraść miejscowego sklepikarza, ale poczuli sympatię do jego rodziny (a w szczególności do jego atrakcyjnej córki) i postanawiają zostać. Pomagają mu też przezwyciężyć różne przeszkody.
Informacje o filmie Nie jesteśmy aniołami
premiera 7 lipca 1955 (Światowa)
na podstawie Albert Husson (sztuka)
studio Paramount Pictures
tytuł oryg. We're No Angels
inne tytuły więcej
Po tym jak Isabelle przygotowała świąteczną kolację, nakrycie do stołu zmieniło miejsce.
Kiedy Andre rozmawia z Felixem i Josephem, jego lewa ręka jest wyprostowana. A już w następnym ujęciu opiera się biodrem o teczkę.
Kiedy Albert wciąga na dach papę, widzimy, jak wykonuje tą czynność dwa razy.
Znajdź filmy, które mogą Cię zainteresować
SPOILER. Niesamowicie naiwni bohaterzy filmu , bez wyjątku. Trzej przestępcy , rodzina sklepikarza, goście z Paryża, klienci sklepu i lekarz wojskowy , wszyscy rażą łatwowiernością. Już sam początek filmu gdy wszystkie sprawy rodzinne wywlekane są na światło dzienne , wtedy gdy na dachu podsłuchują skazańcy , budzi...
więcej
Sporo czarnego humoru- czego raczej nie lubię, rodzina sklepikarzy dziwnie naiwna, trójka diabełków w anielskiej skórze czy na odwrót (jak kto woli) niezbyt trafnie dobrana- Bogart odstaje od kolegów fizycznie swą specyficzną urodą, "nazwiskiem" jak i grą, która w wydaniu tamtych dwóch panów była dziwna i sztuczna....
Sympatyczne, chociaż mocno już przeczasiałe. Żarty momentami dziecinne, trochę jak z "Ulicy Sezamkowej", choć kilka zacnych również było.
Nie znam losów tego scenariusza, ale całość robi wrażenie adaptacji farsy pierwotnie przeznaczonej na scenę.
Ciekawa rola Bogarta - znany nam raczej jako ponury detektyw z...
