"Libertynizm był swobodą (może nawet – zgódźmy się – rozwiązłością) jednocześnie umysłu i obyczajów, wynikłą ze sceptycznego, chłodnego, krytycznego poglądu na świat, odrzucającego tradycyjną moralność i obyczajowość, opartą na wierze i chrześcijańskich koncepcjach eschatologicznych."

Scena rozpoczynająca film, przedstawiająca markizę i wicehrabiego w garderobach, toaleta związana z przygotowanie stroju, peruki, doborem dodatków, makijaż, maski, puder...kwintesencja otwierającą widowisko z triumfem hipokryzji, manipulacji, zawoalowanych intryg w wirtuozerii demonicznej kobiety i lwa salonowego.
XVIII wieczna Francja i kwiat arystokracji, który został zamknięty w "złotej klatce" Wersalu, pozbawiony wysokich stanowisk, polityki, podróży swą energię przekłada na salonowe gry. Autor listów oddaje barwność epoki i doskonale zarysowane portrety psychologiczne bohaterów oraz obnaża ułomności, słabości natury ludzkiej.
Hermetyczność wyzwala swobodę, rozwiązłość umysłową i seksualną, i ciągłą potrzebę podniet, adrenaliny, znużenie otaczającym, zepsutym, zużytym materiałem woła o coś świeżego, nietkniętego, świeżego - owoc tabu.
Maestrem naszej sztuki jest markiza De Merteuil, niezwykle zarysowane studium psychologiczne zła, demona, femme fatale, atrakcyjna młoda wdowa, żyjąca dla świata niczym dziewica, a w alkowie kochankowie zmieniani jak rękawiczki. Niezwykle inteligentna kobieta, rozmowa z nią to najczystsza forma językoznawcza ale mieć w niej wroga to już śmierć...
Ulubionym słowem markizy jest "okrucieństwo", motta ; "Urodziłam się, by zwyciężyć waszą płeć i mścić się za moją" i "Wygrana albo śmierć".
Wicehrabia de Valmont, salonowy uwodziciel, dawny kochanek markizy, wciąż szuka urozmaicenia w "zepsutej rzeczywistości" i nowych obiektów, które mógłby zdobywać i na drogę zguby kierować.
Tych dwoje zafunduje nam nie lada doznań, na ostrze uciech cielesnych i zemsty wbijają - Cecile De Volanges i madame de Tourvel. Pierwsza to wychowanka klasztorna, cnotliwość, niewinność, która ma stanąć przed ołtarzem z byłym kochankiem markizy, który ją porzucił (ktoś śmiał porzucić markizę?), a pan ów ceni sobie wychowanie klasztorne i dziewictwo.
Prezydentowa de Tourvel, to najcnotliwsza, bogobojna i w świętość małżeńską wierząca kobieta, Valmont podejmując wyzwanie chce, aby ta kobieta nie burzyła swoich zasad, ale nie była w stanie nad sobą zapanować i patrzyła jak zdradza to wszystko co było dla niej najważniejsze....
Cecile okazuje się pojętną uczennicą i w wieku 15 lat pod okiem Valmonta staje się kochanka, która zadowoli każdego, co na pewno uszczęśliwi przyszłego małżonka w czasie poślubnej nocy...
Prezydentowa to wyzwanie, które Valmont skrupulatnie, konsekwentnie, z zastosowaniem środków sugestywnej perswazji realizuje z zaskakującym dla siebie skutkiem i konsekwencjami, które mogą doprowadzić przeciwnika uczuć do wzniecenia jednego z najczystszych...
Emocji, tkliwości, czułość, miłość, cielesności sensoryczno - sensualne doznania zatriumfują , poczujemy delektując się obrazem uwodzicielsko - poznawczym wicehrabiego i prezydentowej.
Deprawacja, Sodoma i Gomora, upadek i rozkład moralny, rozpusta, zgnilizna, degeneracja , grzęzawisko i bagno skrzętnie ukryte za maskami i kpiną wobec świata, to Valmont i markiza.
Madame De Rosemonde, to ucieleśnienie dawnego moralnego, prawego starego świata, to ostoja zrozumienia relacji mechanizmów damsko-męskich i zależności obojga płci.
Niebezpieczna gra , niebezpieczne związki wirtuozeria okrucieństwa, zdeptanych uczuć, nienawiść i ładunku emocjonalnego doprowadzają do zaskakującego finału, w którym marionetki,libertyn i maestro ponoszą klęskę własnych chorych ambicji i krwiożerczych uciech umysłowo-cielesnych...
Film jest majstersztykiem artystyczno - estetycznym - emocjonalnym, scenografia, okoliczności przyrody, wnętrza, kostiumy, gra aktorska, reżyseria, scenariusz, zdjęcia, muzyka.
Wiernie oddana epoka, wierna ekranizacja i arcytwór aktorski duet Close - Malkovich, poraża grą, chemią, pikanterią, pieprznością, już dziś nie wyobrażam sobie innych odtwórców markizy i wicehrabiego .
Uczta kinomana.