Przez większą część czasu film jest sztuczny, a akcja toczy się jakby z przymusu. I rzeczywiście jest "o niczym" , brakuje myśli przewodniej. Pod koniec pojawiają się przebłyski głebszych treści, ale zakończenie to klęska.

Czegoś tu zabrakło, coś się po drodze zagubiło, bo scenariusz przecież ciekawy, reżyser i aktorzy dobrzy, plenery i muzyka śliczne. Lepszy był dowcip o partyzantach, Niemcach i leśniczym.

"Plaża" ma ambicje być czymś większym, chce pokazać jakiś stan ducha młodych ludzi końca wieku, ale niestety jest to film który po prostu nie wyszedł najlepiej. Zawiodłem się trochę, szkoda. I wcale nie mam nic do di Karpio. 6 punktów, większość dla Virginie Ledoyen.

[3 kwietnia 2000, Polonia, Łódź]