Oglądałam go niedawno po raz trzeci w życiu i stwierdzam, że intryguje mnie tak samo jak wcześniej. Sądzę, że nikt
kto nie posiadał w życiu przyjaciela/przyjaciółki tak oddanej jak nasze bohaterki, nie zrozumie więzi łączącej obie
postaci. Bardzo podobała mi się śmiała próba przeniesienia świata marzeń w jego bajkowym wymiarze,
bezpośrednio na ekran, bez dodatkowego filtrowania w postaci narracyjnej ironii, czy komentarza "spoza
rzeczywistości przedstawionej". Żyjemy życiem dziewcząt. Wszystko co poważne jest zarazem błahe, trywialne. Nawet
zabójstwo...
Chyba tutaj leży źródło wszelkich kontrowersji. Ja uważam, że trzymanie obranego na początku kursu (przedstawienie
rzeczywistości z perspektywy dwóch nastolatek o bujnej wyobraźni) aż do momentu tragedii, było doskonałym
pomysłem. To nie jest film o zabójczyniach, Jackson nie próbuje też moralizować... To film o 'niebiańskich
stworzeniach', o więzi, miłości, wyobraźni, przywiązaniu. Ta relacja między dziewczynami była fantastyczna. Kto mógł
przewidzieć, że społeczeństwo spróbuje ją zniszczyć?