Jest to już trzeci film Tykwera, który oglądam i trzeci, który opowiada o trudnej miłości. W "Pachnidle" opowiadał on o mężczyźnie, który kochał w kobietach ich dziewiczy zapach i próbował z nich zrobić idealne pachnidło. W "Biegnij Lola, biegnij" mówił o wielkim poświęceniu dla ukochanego. Tutaj natomiast mamy miłość młodego policjanta do morderczyni, może i pięknej, ale moim zdaniem nierealnej. Scenariusz do film stworzył Krzysztof Kieślowski, znany z wyreżyserowania Trylogii Trzy Kolory, dlatego spodziewałem się czegoś dużo lepszego z jego strony. Owszem, fabuła na samym początku nas intryguje, aczkolwiek od momentu, gdy główna para bohaterów znajduje się w Toskanii (swoją drogą pięknej, o czym przekonałem się już wcześniej w filmie "Ukryte pragnienia") film nas nudzi i ciągle spoglądamy w zegarek. Sam romans mnie nie przekonał, Tykwer w żadnym momencie nie przekonał mnie czemu Philippa pokochała Filippa. W filmie jest też dużo niepotrzebnych dialogów, a scena, gdy oboje dowiadują się swych imion i dat urodzenia razi. Zdecydowanie więcej spodziewałem się też po zdjęciach, którymi Tykwer urzekł mnie w swych poprzednich filmach. Tak naprawdę stają się dopiero dobre, gdy bohaterowie wędrują do Toskanii, wtedy można poczuć nutkę artyzmu oraz widać, że kamera często pokazuje nam tytułowe niebo. Nic nie mam przeciwko obsadzie aktorskiej. Cate Blanchett jak zwykle zagrała bardzo dobrze, mimo, że widziałem ją w lepszych rolach. Nie mam też nic przeciwko grze Giovanniego Ribisiego, co prawda wkurwiał mnie swą twarzą, ale na szczęście nie ma to nic związanego z aktorstwem Muzyka to głównie uderzanie w pianino, nic wielkiego. Mimo tych wszystkich wad film nie jest zły i myślę, że wielu osobom może się spodobać. Aczkolwiek ja spodziewałem się więcej po Tykwerze oraz Kieślowskim. 6+/10