Ech, obejrzałem film mając jakieś 6 lat... jakże on mnie zachwycał. Pamiętam jak się pietrałem podczas próby ze sfinksami. Pamiętam też, że najbardziej poruszyło mnie zakończenie (a nie scena na bagnach, tak jak wszystkie osoby które znam i które znają film). Rozbeczałem się podczas sceny lotu Bastiana nad odbudowaną krainą Fantazjaną, a rozbeczałem się po słowach: "zobacz! tak jak gdyby nic się nie zdarzyło!" - bo się przecież zdarzyło. Czułem że to właśnie nie jest do końca to samo, że napotkani bohaterzy są, niejako, skażeni tym co się wydarzyło, że są- że tak to określę-"po przejściach". Miałem wrażenie że film nie kończy się szczęśliwie (chociaż ojciec mnie zapewniał, że jest O.K.). I chyba dlatego tak mocno utrwalił się w mojej pamięci. Tak czy owak "Niekończąca się opowieśc" to jeden z moich najnajniejszych filmów. Wspaniałe aktorstwo zarówno odtwórcy roli Bastiana, jak i Atreju. Co do Noaha Hathawaya to szczerze przyznam, że nie spotkałem się w żadnym innym filmie z taką niezwykłą i tak oddziałująca na widza urodą chłopięcą. M.in. z tego powodu tak bardzo chciało się nim byc. A co do Gmorka- to omal w nocy po obejrzeniu nie zmoczyłem łóżka. Film oceniam na 10