Obvilion – Niepamięć – film zrobił na mnie ogromne wrażenie… może dlatego że dawno nie
widziałem żadnego filmu oprócz „Sugar Man”, a tym bardziej filmu S-F, który zaskakuje tak
fabułą jak chociażby jedna z moich ulubionych perełek kinematografii, a mianowicie Vanilla
Sky. Jeśli komuś spodobały się koncepcje filmów: „Moon” , „Armagedon”, „Dzień
niepodległości”, „District 9”, „Dzień w którym zatrzymała się ziemia”, „Druga Ziemia”,
„Terminator” „I że Cię nie opuszczę”,a nawet Pixarowa animacja „WALL.E” to ten też przypadnie
do gustu… za sprawą podobnych elementów scenariuszy i wątków.
Ścieżka dźwiękowa wzbogacona o utwory M83 – będąca klasą samą w sobie… dodająca
wyjątkowo specyficznego klimatu co poniektórym scenom. Moment z utworem „A Whiter Shade
Of Pale” – Procol Harum, jest wręcz epicko magiczny w swojej wyjątkowości. Genialna scena
dramtyczno-romantyczna (ok. 1:25), przepełniona dobrą muzyką, pięknymi krajobrazami i
prostym acz adekwatnym do sytuacji dialogami, pobudza najgłębsze ludzkie uczucia (coś w
stylu scen z Star Wars Episode II: Attack of the Clones / Vanilla Sky / I że Cię nie opuszczę).
Dodatkowych walorem zarówno estetycznym jak i aktorskim była gra prześlicznej Olgi
Kurylenko oraz mniej „prześlicznego” Toma Cruza… i zdecydowanie najmniej „prześlicznego”
Morgana Freemana, których oczywiście każdy z nas doskonale kojarzy ze srebrnych i szklanych
ekranów.
Wydaje mi się iż morałem filmu jest pytanie o istotę i wartość człowieczeństwa czyli 2 godzinny
poemat o ideałach. „Wspaniała impresja na temat- jeśli nie warto za coś zginąć, to nie warto
dla tego żyć”. W sumie to film typu: (trzeba) obejrzeć i nie wracać… na raz w sam raz… na
majowe deszczowe wieczory… jednak słodki posmak końcówki pozostaje nawet po
wieczornym myciu zębów…

Tomasz Urzędowicz