futrzata pretensje miej do filmwebu, film byl genialny, a to ze ty nastawilas sie na thriller a dostalas dramat psychologiczny to juz inna broszka, dlatego zawsze dwa razy czytam streszczenie by wyciagnac wnioski co dostane na tacy. Tak samo bylo z filmem Osada ludzie poszli do kina z mysla ze obejrza straszny horror o potworze z lasu terroryzujacym sredniowieczna wioske, a tym czasem co dostali? tak samo film psychologiczny, wiec jaki z tego wniosek? a taki ze trzeba takiemu filmowi dac podwojna szanse by go calkowicie zrozumiec. Obejrzyj go jeszcze raz, naprwade jest super i potrafi wycisnac lzy jesli sie go tylko zrozumie.

Zaiste, szwedzki oryginał (był kiedyś na którymś z kablowych kanałów) jest przepiękną, liryczną opowieścią, zgrabnie i logicznie poprowadzoną, z nienachalną końcówką. Ale przecież od dawna wiadomo, że Amerykanie muszą mieć filmy prostsze, z zawiłościami fabuły wyprostowanymi i rozjaśnionymi, żeby przeciętny Amerykanin nie musiał trudzić się zbytnio nad zrozumieniem obrazu...

ja musze powiedziec ze mnie sie bardziej podobala amerykanska wersja byla ciut bardziej mistyczna i glebsza w tresci i zakonczenie miala lepsze, ale nie znaczy to ze pierwowzor uwazam za totalnie kiepski, takze byl wspanialy, w ogole sadze ze ten film w obu wersjach to majstersztyk i ciesze sie ze w amerykanskiej wersji nie wsadzili zadnych "sprawdzonych" holywoodzkich gwiazd wtedy ten film bylby za bardzo przecukrzony

No niby tak, tyle że zakończenie w wersji amerykańskiej jest dość durne w porównaniu z inteligentną końcówką szwedzkiego oryginału (głównie chodzi o kwestię przebudzenia głównego bohatera).

wiesz to tez kwestia zrozumienia co chcial przekazac rezyser, ja to mniej wiecej tak zrozumialem ze poprostu bohaterowi do przebudzenia byla potrzebna skrucha oprawcy, a jego/jej smierc poprostu powodowala u widza wspulczucie i i burze mysli

Nie do końca. W amerykańskim - tak. Choć jest to dość idiotyczne dzięki temu (m.in. wybudzenie z długotrwałej śpiączki samą obecnością dziewczyny - i to w kilka chwil). U Szwedów natomiast była to raczej zaduma nad zasadnością eutanazji, nad prawem rodzica to uporczywego trzymania przy "życiu" kogoś, kto nie ma szans na odzyskanie przytomności. Było to pytanie o to, jak dalece życie dziecka jest jego własnym życiem, a na ile jest życiem rodzica. To był bardzo mądry film w przeciwieństwie do "The Invisible", który jest po prostu dość efektowny, ale niemądry.