Naiwna intryga, naiwna policja, naiwny sprawca, naiwny tenisista, naiwna ofiara, naiwne kobiety.

Film ciekawie się rozpoczyna, ciekawą rozmową w pociągu. Potem jest jeszcze smaczna scena wsiadającego do pociągu Hitcha.
Potem jest tylko gorzej.
Męczą pedantyczne ujęcia. Hitch nie uwierzył w inteligencję widza, więc serwuje sceny z precyzją szwajcarską. NP. Facet zakrada się do domu ofiary z mapą w ręku. Ale czy to na pewno ta mapa, który widzieliśmy już w kilku ujęciach? I znów studiowanie tej samej kartki. Albo prosta scena jazdy pociagiem, któa ma pokazac, że bohater przemieścił się z miasta A do miasta B. Wystarczy migawka gościa wysiadającego z pociągu na danej stacji, aby widz to wszystko sobie posklejał. Ale nie dla Hitcha. Ten musi pokazac, jak człowiek wsiada do pociągu, jedzie pociągiem i wysiada z pociągu. Takich ujęc jest jeszcze kilka. Nudy!