Cóż, DDL jest jednym z moich ulubionych aktorów i właśnie głównie dzięki faktu że on w filmie występuje znalazłem go. Niestety nie przypadł mi do gustu. Gra aktorska strasznie dziwna, tak jakby aktorzy bardziej skupiali się na tym aby w swojej angielszczyźnie brzmieć wschodnioeuropejsko niż na tym co wypowiadają. DDL mimo że w pierwszym planie to w ogóle tu nie brylował. Binoche była od niego o wiele lepsza.
Wiele wątków nie zrozumiałych - dziwny krzyk Teresy podczas pierwszego stosunku z Tomaszem (ona dziewicą była?), sztuczność nieśmiałości Sabiny podczas sesji (to było zamierzone czy kwestia aktorki?) , albo dziwny motyw z tym inżynierem który nie wiadomo czy był agentem czy nie. Czy rzeczywiście był on wtrącony tylko po to by Teresa mogła "się sprawdzić"?

Ogólnie też szukałem jakiegoś większego przekazu z filmu, coś o czym mógłby widz pomyśleć. No i nasuwały mi się takie konkluzje jak , "nie zdradzać swoich ideałów w imię dobrobytu", "bez miłości lekkość bytu (beztroskie życie w Genewie) staje się nieznośna" albo " żeby prawdziwie żyć i być szczęśliwym trzeba poznać gorzką stronę życia" - dlatego trud i znój na wsi dał bohaterom (głównie chodzi o Tomasza) szczęście. Ale to wszystko trąci trochę banałem podobnym do motywu dzieci i gorczycy w Dziadach albo "Rysy na szkle" w piosence Urszuli.

Tanim banałem też trąci samo zakończenie.

Film ogólnie mi się ciągnął. Ciekawe jaka jest książka, chociaż pewnie szybko po nią nie sięgnę przez wątki polityczne których nie lubię.