Szumne zapowiedzi, piękne zwiastuny, lawina krytyki...a ja nie żałuję forsy wydanej na bilet...
A może to chodziło właśnie o to, aby pokazać, że nawet z błahej historii o męskim kryzysie wieku średniego, można napisać całą rewię, że nawet codzienność playboya dostarcza tematów do pisania o tym piosenek? Przecież śpiewać można w końcu o wszystkim, a myślę że po cichu wiele osób w tym z deka nijakim Guidzie odnalazło kawałek siebie. Czy aby tworzyć widowiskowe kino, potrzebujemy od razu wielkich tematów i niecodziennych historii?
Zresztą, poszłam na musical, a nie na thriller czy dramat, po musicalu spodziewałam się głównie udanej części z piosenkami i tańcem, na tym akurat się nie zawiodłam. Co mi np. z wartkiej akcji ''Chicago'', gdy Renee Zellweger miauczy jak kot w połowie utworów?