na kilometr. Szkoda kasy na kino. Całość wygląda jak zwykły film, gdzie momentami nie wiadomo skąd pojawiają się muzyczne przerywniki w ogóle nie wkomponowane w resztę filmu. Najlepszy jest oczywiście Daniel Day-Lewis i jego krzywy nos. Ale śpiewać to on nie potrafi. Na szczęście nie miał za wiele okazji.

I jeszcze: "mój mąż jest reżyserem i robi filmy..." Czy jakoś tak. Śmiech na sali. Myślałem, że takie drętwe teksty to tylko w polskim kinie.