jestem za.
z jednej strony uwielbiam horrory azjatyckie, gdzie wszystko co drastyczne, podane jest delikatnie i z klasą (takie moje zdanie). z drugiej, lubię filmy tego typu. nie mówię tu o bezsensownej sieczce na jeszcze jednej grupie nastolatków/studentów etc. dokonanej przez jeszcze jednego psychopatę z nożem/siekierą/piłą (nie jestem fanką hostelu, z serii Saw uznaję tylko pierwszą część. lubię krew i flaki, ale jeśli są one w jakiś sposób usprawiedliwione, a nie występują tylko po to, żeby być i krwawić i wywoływać odruch wymiotny). mówię o horrorach na podstawie książek/opowiadań barkera i kinga i kilku innych autorów. wszystkie one mają specyficzny klimat i tematykę. film tak jak i książka skierowany jest raczej dla fanów tego typu twórczości, pozostałych albo nie ruszy, albo zirytuje. albo rozbawi, jeśli jest się akurat nastoletnim półgłówkiem, który do kina idzie tylko po to, żeby zepsuć zabawę innym na sali.

i mała rada. zastanówcie się, jak wyglądałby film, gdyby nie końcówka (pewne jej elementy mi nie podeszły, jednak motyw Ojców popieram). rzeźnik byłby tylko kolejnym wariatem, fotograf i jego dziewczyna byliby tylko kolejnymi nudnymi bohaterami. film byłby tylko kolejnym pseudo horrorkiem z kilkoma trupami na koncie.