Skazani na śmierć przez zarazę świętują biesiadując i tańcząc, na gruzach dotychczasowego społecznego ładu. Taniec jest ich rytualnym pożegnaniem z życiem i świadomością nieuchronnej śmierci: gdy nie ma żadnej nadziei, możliwy jest jeszcze taniec.
W scenach karnawału i uczty obrazy ewoluują od eskalacji zbiorowego szaleństwa i ogólnej euforii, poprzez sugestię powolnego zamierania życia, aż do kulminacyjnego kataklizmu - apokaliptycznej zagłady, na ślepo pogrążającego się w śmierć ludzkiego świata...
więcej:
Iwona Kolasińska, Wernera Herzoga spektakle śmierci, w: "Kino", nr 1/1987, s. 33-37
Iwona Kolasińska: Werner Herzog: "Nosferatu - Wampir". Poziomy oniryczności filmu, w: Studia Filmoznawcze, nr 9/1990 (Problemy poznawania dzieła filmowego)
Nietoperz pojawia się w filmie w innym, bardzo niepokojącym i istotnym zarazem ujęciu. Wbudowuje się w relacje między Nosferatu a Lucy. Pojawia się w filmie czterokrotnie i zawsze w ścisłej korelacji z Lucy - na początku, rzekomo w sennej fantasmagorii kobiety; w środkowej scenie filmu, gdy Harker przebywa w zamku hrabiego Draculi; nieco później, podczas podróży Draculi do Wismaru; w jednej z końcowych scen filmu, gdy wampir wysysa krew z Lucy. Musimy pamiętać, że nietoperz to bardzo wyraźny symbol obcowania cielesnego z kobietą, szczególnie, gdy - jak Lucy - jest ona lunatyczką...
Paulina Kwas,Umrzeć, aby żyć - symboliczny obraz afirmacji życia w filmie Nosferatu Wampir Wernera Herzoga
więcej:
http://filmoznawcy.pl/teksty/film/pk_nosf1.html