Książka zdecydowanie. Dla mnie pierwszy seans był wielkim rozczarowaniem.
Książka to opowieść o odchodzenie, o przemijaniu, o żałobie i tęsknocie ale jednocześnie niesie ona nadzieję. Czułam wszystkie te emocje czytając ją i dlatego właśnie, mimo że ma ona wiele wad, zaliczam ją do grona moich ulubionych :).
Film natomiast nie sprawdza się na tej arenie. Niewybaczalne jest to jak nieudolnie ukazano upływ czas - większość widzów pod koniec filmu miała wrażenie, że od morderstwa minęły zaledwie miesiące, nie lata. Żałoby też nie widziałam wystarczająco dużo (Babcia Lynne i Buckley wydają się być zupełnie niewzruszeni podczas gdy w książce tak poruszające było to, jak Buckley nie mógł sobie poradzić z całą sytuację, nie mógł zrozumieć tego, co się wokół niego dzieje). Dlatego właśnie nie należy patrzeć na film przez pryzmat książki. To inna historia, nie tak poruszająca, nie tak spójna, ale jednak dobra. Ciekawe jest to, że właśnie motywy potraktowane dość lakonicznie w książce, zostały w filmie rozwinięte - np. wygląd zaświatów, niektóre sceny z Harveyem, czy to co dzieje się z Susie tuż po śmierci.

Książka zdecydowanie. Dla mnie pierwszy seans był wielkim rozczarowaniem.
Książka to opowieść o odchodzenie, o przemijaniu, o żałobie i tęsknocie ale jednocześnie niesie ona nadzieję. Czułam wszystkie te emocje czytając ją i dlatego właśnie, mimo że ma ona wiele wad, zaliczam ją do grona moich ulubionych :).
Film natomiast nie sprawdza się na tej arenie. Niewybaczalne jest to jak nieudolnie ukazano upływ czas - większość widzów pod koniec filmu miała wrażenie, że od morderstwa minęły zaledwie miesiące, nie lata. Żałoby też nie widziałam wystarczająco dużo (Babcia Lynne i Buckley wydają się być zupełnie niewzruszeni podczas gdy w książce tak poruszające było to, jak Buckley nie mógł sobie poradzić z całą sytuację, nie mógł zrozumieć tego, co się wokół niego dzieje). Dlatego właśnie nie należy patrzeć na film przez pryzmat książki. To inna historia, nie tak poruszająca, nie tak spójna, ale jednak dobra. Ciekawe jest to, że właśnie motywy potraktowane dość lakonicznie w książce, zostały w filmie rozwinięte - np. wygląd zaświatów, niektóre sceny z Harveyem, czy to co dzieje się z Susie tuż po śmierci.

Książka, oczywiście. Jeżeli macie wybór - obejrzyjcie najpierw film, ja trochę żałuję, że tego nie zrobiłam;) Film jest dobry, ale po fenomenalnej książce nie smakuje aż tak dobrze jak mógłby.

mam pytanie do tych którzy czytali książkę - czy ktoś może studiował/studiuje filologię angielską bądź lingwistykę, chce zarobić i ma trochę czasu dzisiaj? Błagam o pomoc!!