Pismo bez filmu może i warto kupić, ale wydanie 30 zł na wersję z filmem, to kasa wyrzucona w błoto. Film jest beznadziejny. Nie bez powodu porównywany jest z filmem "Zezowate szczęście" i "Obywatel Piszczyk", bo Stuhr postanowił stworzyć kalkę, ale wyszedł mu kompletny gniot. Pokazanie absurdu systemu zastąpił tępą nagonką na PRL i na III RP. Humor(eskę) zastąpił ciężkim niby dowcipem, który nie może trafić do nikogo.
Gra Stuhra, to parodia jego dawnych ról - płacz, pochylanie głowy, mina wioskowego głupka - zestaw zagrywek, które już się każdemu znudziły 20 lat temu, niczym maniera potrząsania głową Krystyny Jandy.
Nie wiem o co chodziło panu Stuhrowi, co chciał przekazać. Najmocniejszą stroną filmu pozostanie widok golych cycków aktorek, nic więcej.