Ten wiersz to zdaje się "Kashmir" Zeppelinów. Też mi się to bardzo podobało. A także ten moment, gdy okazuje się, że oficer śledczy to matka Matta Damona.

dokładnie! m. in. te wspomniane sceny warte są obejrzenia:
- ryczłam ze śmiechu jak Matt Damon recytował wiersz podczas tego ważnego spotkania,
- trik z arcyważną panią komisarz był bardzo inteligentny (i do tego Matt jęczacy: tato do końca życia będzie wspominał "a pamiętasz jak mama musiała jechac po Ciebie do Paryża",
- scena udawania Julii Roberts przez nią samą podobała mi się tylko w kontekscie jej spotkania z Brucem Willisem.

W filmie ciekawy jest humor, sposób kręcenia scen, stosowanie sepii... po prostu nie jest nudno!