Film, bedący ostatnim dziełem mistrza Tarkowskiego, jest niezwykłym obrazem, który zdecydowanie kojarzy mi się z klimatem filmów Bergmana, choć z tego co wiem sam autor, wypierał sie takich porównań. Film jest przesiąknięty niezwykła atmosferą niepewności jutra, w obliczu zagłady nuklearnej, której widmo ciązy nad bohaterami filmu. "Ofiarowanie" aż kipi od wilelości tematów podejmowanych w dyskusjach i monologach artystów, jednak przewodnim motywem filmu jest relacja człowiek-Bóg, a refleksja nad nią z reguły przychodzi w chwilach kryzysowych, które zmuszają człowieka do zadania sobie pytań o sens egzystencji człowieka . Film, który jak prawie wszystkie dzieła Tarkowskiego, jest przesiąkniety symboliką, co zmuszą odbiorcę obrazu, do znalezienia i rozszyfrowania jej. Wielkim atutem "Ofiarowania", są wspaniałe zdjęcia, które bardzo trafnie oddaja atmosfere, panująca w tym odludnym miejscu akcji tego filmu. Film, na pewno nie jest łatwy w odbiorze i wymaga od widza nieco (a może ciut więcej) wysiłku intelektualnego, przez co zdecydowanie nie polecam go amatorom "Shreka" i "Matrixa", a ludziom którzy traktują kino nie tylko jako forme rozrywki, ale także źródło inspiracji i rozmyślań a także kontemplacji nad pięknem .