Film opowiada o życiu w komunistycznym kraju, gdzie myślenie i okazywanie uczuć są surowo karane (np. takim "wyjazdem służbowym").
Kamera-narrator, jako bierny widz, wędruje wraz z bohaterami po ulicach Sarajewa, od mieszkań do urzedów, szkól, salonów fryzjeskich, stacji kolejowych pokazujac jak silnie komunizm zakorzenil sie we wszystkich dziedzinach życia i jak skutecznie je "integruje". Ukazuje również destrukcyjny wpływ na życie ludzkie, a zwlaszcza pewnej rodziny. Raz "stajemy" za plecami żony zarabiającej szyciem na maszynie, raz za ojcem i mężem, który za swoje "przewinienie" odnośnie artykułu i propagandowego rysunku musial odpokutować najpierw w wiezieniu (gdzie dostał sie przy pomocy swojego wlasnego stryja!), póżniej w służbie państwu pod nadzorem, Jednak najciekawszym i najoptymistyczniejszym obrazem jest ten, który oglądamy z za pleców małego chłopca. Mały Malik jest symbolem marzycielstwa, lekcewazenia panujących zwyczajów, w pewnym sensie buntownikiem, żartownisiem i rozrabiaką, któremu dane bylo żyć w takim czasie. Jednak to co wydaje sie najlogiczniejsze i chyba najlepiej oddaje jego obraz to poprostu fakt, ze jest dzieckiem. A przeciez to dziecko, potrafi szczerze i prostolinijnie odczuwać, rozumować, kochać, dzialać impulsownie czyli odbierać rzeczywistość po swojemu. Jednak jak długo to potrwa? Dziecko uczy sie z biegiem lat i zatraca swoją dzicinność. To co było kiedyś zabawnym skeczem ("gdzie dwóch się bije tam trzeci korzysta") w rzeczywistości nie jest takie kolorowe i śmieszne - jest poprostu niesprawiedliwe. Przykładem wydziecinnienia (wydoroślenia) jest jego starszy brat: cichy, niewyróżniający sie niczym szary obywatel z zadatkami na komuniste po tym jak zabiera bratu po cichu zarabiane pieniądze - oszczedzane na wymarzoną piłkę i oddaje matce jako wspolne, ktorymi powinna dysponowac cala rodzina. Pod okiem ojca mały Malik musi stać sie komunistą, chyba, że zmienią się czasy i poglądy. Czyżby na horyzoncie pojawiala sie demokracja...? Dodatkową nadzieją jest fakt, ze Malik moze jednak nie pójść sciezką ojca, gdy dowiaduje sie (bedąc swiadkiem) o zdradzie ojca z żoną szwagra. W tym momencie autorytet ojcowski mógł spaść i silnie zakorzenic sie w psychice mlodego czlowieka. Aż w końcu finałowa wędrówka lunatyka zapowiada lepsze jutro.
Podsumowując: "Tata w podróży służbowej" jest inteligentnym obrazem ukazującym w sposob ironiczny i gorzki życie w kraju, gdzie ludzie są niewolnikami własnych ideii, ktore wykorzystane przez grupe ludzi, wylacznie do wlasnych celow, niszcza czlowieka i jego bliskich odbierając im podstawowe prawo, o które istota ludzka walczy od zarania dziejów: wolność.