Moim i nie tylko, zdaniem, jak widać po mnogiej liczbie tematów na forum, jedna z najlepszych kreacji Hopkinsa i najważniejszych kreacji w ogóle. Niemalże teatralna, kostiumowa, bardzo intymna. Doskonałe wczucie w rolę majordomusa(zarządcy służby), śmiertelnie wiernego swemu kodeksowi, niczym samuraj gotowy na seppuku. Stephens pragnął za wszelką ceną osiągnąć nieskończoną perfekcję w swej służbie Panu. Niczym samuraj wobec swego feudalnego Pana, gotów popełnić rytualne seppuku na wypadek popełnienia niewybaczalnego błędu. Poruszająca walka wewnętrzna z naturalnymi ludzkimi emocjami, zwłaszcza w momencie śmierci ojca podczas ważnej konferencji czy podczas spotkania "po latach" z Kenton. Po kres wyzbył się głębszych uczuć, własnego ja oraz posiadania jakiejkolwiek opinii o Panu i jego gościach.