W letnie wakacje oglądałam film "Oszukać przeznaczenie 2" i od tamtego czasu często powracam do niego. Jego reżyser (David R. Ellis) próbuje odpowiedzieć na pytanie, które zostało zawarte w tytule mojego komentarza. W rezultacie okazuje się, że przeznaczenia w gruncie rzeczy oszukać nie można, bo i tak, prędzej, czy później nas "odnajdzie". Film zaczyna się dość makabrycznie - wielkim karambolem na autostradzie. Ginie wtedy wiele osób. Jednak chwilę później okazuje się, że to tylko wizja pewnej dziewczyny (ona też miała zginąć). Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby nie to, że wydarzenia toczą się dokładnie w ten sam sposób, w jaki widziała je ta dziewczyna. Kimberly (A.J. Cook) zatrzymuje samochód tuż przed wjazdem na tą autostradę i w konsekwencji ratuje kilka osób, które stały w korku za nią. Niby wszystko dobrze się kończy (chociaż to dziwne, jak na 5 minut filmu), ale już następnego dnia ginie pierwsza osoba z ocalałych. Później przychodzi pora na następnych (giną w bardzo dziwnych sytuacjach). Wszyscy dochodzą do wniosku, że śmierć poluje na nich według listy. Jednak ta wiedza okazuje się prawie nieprzydatna, gdyż prawie wszyscy giną. W ucieczce przed śmiercią pomaga im policjant (Michael Landes), który tak jak reszta, cudem unikł śmierci na autostradzie.
Film jest ciekawy, chociaż trzeba dobrze się wczuć w sytuację, gdyż czasami można do końca nie zrozumieć kilku najważniejszych dialogów, dzięki którym istnieje większa możliwość zrozumienia we właściwy sposób tego filmu