Lubię horrory ale ten był wyjątkowo przeciętny 5/10 maksymalnie

U mnie wysoka głównie za formę. Wciągnął mnie. No i horrory to temat rzeka, każdy lubi coś innego stąd też niskie oceny tego gatunku.

Gdzie obejrzałeś?

Też uważam, że jak na wiele ochów i achów to przereklamowany (podobnie jak ostatni prequel Omenu nie wiedzieć czemu dostający sporo dobrych not od recenzentów). Jako satyra starych talk shows i satanistycznych wątków nawet ok (bo na serio nie da się go traktować przecież) ale jednak przewidywalny, fabularnie dziurawy, a i od strony realizacyjnej czy aktorskiej przeciętny.

Podobno płyta Orkiestra Sierżanta Pappera The Beatles była spowodowana że muzycy byli totalnie naćpani i ich wizje przenieśli na utwory. Nie wiem czy to prawda ale twórcy tego filmu chyba byli naćpani

naucz pisać polsku

Gra aktorska w tym filmie leży i się nie podnosi z żadną postacią. Każda rola potwornie przerysowana, wręcz teatralna, nawet pokazując backstage - także nie można tej teatralności przypisać temu, że w końcu to „talk show”. Niewiarygodne kreacje, ujęcia i narracja. Nie można było się w czuć w klimat, bo… go nie było.

Cieszę się, że Twój głos jest w mniejszości i ludzie generalnie tak nie myślą.

Nie ma się z czego cieszyć, jeśli jest się wśród masy, którą zadowala kicz, brak fabuły i karykaturalna gra aktorska. Większość społeczeństwa ogląda Fame MMA, love island czy rolnikow poszukujących szczęścia, odpowiedz sobie sam czy bycie wśród tych oglądających jest powodem do samozachwytu :) chociaż nie liczę na autorefleksję, nie mam najmniejszych oczekiwań.

Jeśli chodzi o film, to nic nie stoi za tym, że masz rację. To jest tylko Twoja subiektywna opinia. Idąc Twoim rozumowaniem czy z Tobą wszystko jest ok skoro nie łapiesz klimatu w tym filmie i nie widzisz dobrego aktorstwa? Może siląc się na oryginalność wszędzie znajdziesz dziurę w całym? Masz oczywiście do tego prawo, ale to nic nie zmienia w kwestii argumentów. Lubisz albo nie lubisz, bo film to nie matematyka.

Tak, już potwierdziłeś wszystkie moje założenia, ale jednak potrzebujesz mnie w nich utwierdzać. Jeśli to co pokazane w tym filmie jest dla ciebie dobrym aktorstwem to Listy do M. są w twoich oczach warte Oscara. Masz rację, co kto woli :) wesołych świąt przy filmach, które masy łykają ze zrozumiałą tylko sobie radością. Prości, niewymagający ludzie też są w społeczeństwie potrzebni, chociażby żeby pracować dla tych ambitniejszych. I tu postawię kropkę - nie znajdę z tego typu człowiekiem wspólnego mianownika, całe szczęście.

Oja :D Życzę miłej nocy.

Serio chce Ci się dyskutować z regularną kretynka?

Pozwolę sobie nieco sprostować Twoją wypowiedź. Uważam, że Late Night with the Devil to naprawdę wyjątkowy horror – zbudowany na niesamowitym klimacie i świetnym napięciu, bez potrzeby nadużywania tanich jumpscare'ów. To film, który subtelnie, ale skutecznie potrafi wejść pod skórę, a aktorstwo Davida Dastmalchiana dodaje całości głębi – stworzył postać fascynującą i niepokojącą w najlepszym możliwym znaczeniu.

Jeśli chodzi o Twoje porównanie do Listów do M., zestawianie tak różnych gatunków po prostu nie ma sensu. Każdy film ma inne założenia, wymaga innego aktorstwa i spełnia inne oczekiwania. I co więcej – ludzie mają prawo oglądać to, co chcą. Sama niedawno byłam na festiwalu filmów artystycznych, a następnego dnia obejrzałam polską komedię. Oba doświadczenia były zupełnie inne, ale oba doceniłam – każdy gatunek ma coś wyjątkowego do zaoferowania.

Twój komentarz o 'prostych ludziach' jest po prostu nie na miejscu. Różnorodność gustów jest wartością, nie powodem do wywyższania się. Życzę Ci więcej otwartości – świat jest o wiele ciekawszy, kiedy docenia się różne perspektywy.

Zgadzam sie z Toba. Mnie takze film zaskoczyl i to pozytywnie:)! Wreszcie cos innego.