Są takie dzieła literackie, których, z różnych względów, nie da się przełożyć na język filmu. Do nich należy "Pachnidło" Süskinda. Nie jest to może powieść "z najwyższej półki", ale ma specyficzny klimat, polegający m.in. na wadze opisów stanów wewnętrznych głównego bohatera (porównanie 'karkołomne' - ale podobnie byłoby z "Ulussesem" Joyce'a).
Twórcy filmu próbowali sobie z tym jakoś poradzić - po pierwsze przez dodanie głosu narratora (co, jak twierdzi wielu teoretyków filmu, na ogól filmom szkodzi), po drugie, przez duże odstępstwa od oryginału - ale im to KOMPLETNIE NIE WYSZŁO!
Film jest ciekawy, wciąga, ale mógłby być oceniony jako więcej niż dobry tylko wtedy, gdyby ... powieść Süskinda nie istniała!
Inna sprawa, że na szczęście (niestety!?) są też takie filmy, do których nie da się "dorobić" wersji literackich!
Co wskazuje tylko na to, że literatura i film to, pomimo wielu podobieństw, BAAARDZO różne sposoby przekazu i dziedziny sztuki.