Tak, film jest nafaszerowany akcją. Widz właściwie nie ma czasu zastanawiać się nad niczym. Ale i fabuła też nie jest nader skomplikowana więc teoretycznie takiej potrzeby nie ma. \mimo to brakuje trochę chwili oddechu ale to chyba jeden z niewielu mankamentów. Film w znakomity wg mnie sposób ślizga się na granicy dobrej, poważnej produkcji sci-fi (np. Obcy) i znacznie lżejszego, bardziej naiwnego kina klasy b. Pamięć absolutna od początku pokazuje, że dysponowano sporym budżetem: duże i wiele ładnych scenografii, futurystyczne pojazdy, realistyczne kukły i charakteryzacja aktorów, wreszcie: efekty specjalne (i komputerowe), których nie powstydziłby się film 10 lat młodszy. Wizualnie nic tak na prawdę nie przeszkadza, nie daje nachalnie znać, że jest "efektem" czy po prostu sztuczne. Nie znaczy to jednak że nie widać ile film ma lat. Należy jeszcze zauważyć że film jest dosyć brutalny. Bohater bez większego zastanawiania się strzela lub ukręca głowy większości przeciwników. Dziś pewnie zrealizowano by to trochę łagodniej, a z śmierci Sharon - chyba by zrezygnowano. Tak, to robi odrobinę dziwne wrażenie. Ale cóż, jeśli dodamy do tego kobietę z trzeba cyckami to okazuje się że film był adresowany zdecydowanie do ludzi dorosłych.

Mały plus należy się dla Arnolda. Co prawda nie miał do odegrania żadnych scen dramatycznych - grał (jak zawsze) twardziela ale mimo wszystko wydawał się bardziej przekonywujący i mądrzejszy niż gdzie indziej. Jednocześnie miałem wrażenie że gra sprawia mu dużo radości ;).

Trudno powiedzieć, by omawiana produkcja była wybitna. Jeśli jednak rozważymy ją w kategorii efekciarskiego filmu akcji sf z dreszczykiem z przełomu lat 80 i 90 to na pewno zasługuje na godne miejsce. Nawet więcej, na miano filmu kultowego.