Sam pomysł kradzenia wieku nie jest nowy, ale całe to political fiction w tle było całkiem realne i ciekawe. Rozpad wspólnot, zrywanie umów międzynarodowych, coraz ostrzejszy kryzys migracyjny, używanie nachodźców jako narzędzia i rzeczy. Nie jest to nachalne kino dystopijne.

Sama akcja rozgrywająca się wokół głównych bohaterów to jedno, ale tło też było bardzo ciekawe. Sami bohaterowie też trochę dojrzewają gdy w miarę upływu czasu dociera do nich, że ich oczekiwania rozmijały się z rzeczywistością i że czasem jeśli się kogoś kocha, to powinno dać się tej osobie odejść.