gdyby to był horror, był by bardzo słaby. Totalnie amatorski. Jednak to nie jest horror, to nie jest film fabularny. To jest coś, co w polskiej kinematografii nazywa się wokumentem (funkcjonuje też kilka innych nazw), czyli mistyfikacja dokumentu. Coś, co ma się nam wydawać prawdziwe, chodź jest zmyślone. Czasami obrazy w tej konwencji stają się w pewnych momentach tak nierealistyczne, że widz jest już pewny, że to ściema. Czasami jednak obejrzy całość i nadal będzie myślał, że to było prawdziwe (ten film z pewnością należy do pierwszej grupy).
Usprawiedliwia to więc całokształt filmu i wręcz przeciwnie, gdyby był zrobiony bardziej profesjonalnie, był by gorszy, ponieważ był by mniej prawdziwy.

Jeżeli ktoś ma ochotę obejrzeć dobry horror, to to z pewnością nie jest odpowiednia pozycja. Jednak mimo to uważam ten film za pozycję obowiązkową, ponieważ są takie filmy, które każdy powinien obejrzeć. On jest jednym z nich.