Istnieje też alternatywne zakończenie.

Kiedy Parnassus włóczy się po pustyni, natrafił na rozdroże, gdzie znaki prowadziły - jeden do małego domku, a drugi do stromych skalistych schodów...
Mówi "proszę, nie, żadnych więcej wyborów!..." W końcu upada na piasek, na kamień. Po chwili zauważa, że to nie kamień, tylko Percy zakopany w piasku. Wykopuje go, a zniecierpliwiony Percy krzyczy, że w samą porę!
Parnassus pyta jak długo tu był, Percy każe mu nie zadawać głupich pytań - jak długi jest kawałek sznura?
Parnassus chce prosić go o radę, bo ma wielki problem, na co Percy zirytowany stwierdza, że "g...o a nie wielki problem" i ciągnie go w stronę domku. Parnassus opiera się i mówi, że bungalowy przywołują w nim klątwę, że ma swoją dumę, ale Percy jest nieugięty.

Stają przed wejściem dopieszczonego domku z pieknym trawnikiem i garażem na dwa auta, Percy dzwoni do drzwi. Otwiera Val, starsza niż wcześniej, trzyma na ręku dziecko. Oboje z Parnassusem zaniemawiają.
Val pyta go, gdzie był cały ten czas - myślała, że nie żyje.
Parnassus mówi "taki byłem, ale ty... ja...", po czym Val zaprasza go do środka i zamyka Perciemu drzwi przed nosem.

W salonie przedstawia Parnassusowi swojego syna - "Billy, to jest twój dziadek" - i mówi mu, że są do siebie podobni, po czym Billy nieśmiale zmierzył Parnassusa wzrokiem i uciekł do kuchni.
Val podaje Parnassusowi małą Imogen i prosi, żeby się nią zajął przez chwilę. "Ma osiem miesięcy i jak na razie na szczęście nie jest do ciebie podobna." :)

Parnassus jest poruszony. Val mówi, że to to, czego zawsze pragnęła i wie, że on chciał dla niej czego innego, ale coż... tak to jest... jest szczęśliwa.
Wchodzi Anton i obejmuje Val. Wita się "dzień dobry, doktorze!"
Parnassus nie wie co powiedzieć, po policzku płyną mu łzy.

Akcja przenosi się na dworzec w Londynie. Widać papierowe laleczki prowadzące dialog:
- To twój wybór. Możesz zostać tu i opiekować się mamą i tatą albo iść ze mną i walczyć z olbrzymem.
- Muszę to przemyśleć.

Kamera oddala się i widać, że Percy steruje laleczkami. Razem z Parnassusem sprzedają teatrzyki lalkowe. Para rodziców kupuje jeden swojemu synowi. Parnassus zamyka pudełeczko i sprzedaje twierdząc, że przetrwa lata, jeśli się nim dobrze opiekować.
Chłopczyk pyta, czy ma szczęśliwe zakończenie, na co Parnassus, że nie mogą tego zagwarantować.