Oklaski dla tego filmu to takie samo snobistyczne nieporozumienie jak dla dla muzyki Karlheinza Stockhausena - nie rozumiem , będę klaskał, żeby nie dać swojej małości poznać innym. Dno, szmira, przesłanie płytkie i nie warte filmu. Gilliamowi na stare lata sieczka z mózgu się zrobiła.
Makabra tym większa, że nigdy nie wychodzę z filmu, a trzeba było.
I nie będę się legitymował moimi upodobaniami filmowymi dla podbijania bębenka. 1/10.