Nie oceniłabym tego aż tak surowo ale jest w tym sporo prawdy. W niektórych momentach szajba była niezła, ale racja- przynudzało. Jak niestety zauważyłam już wcześniej Terry Gilliam ma dobre pomysły, jednak nie potrafi ich właściwie zrealizować (mimo świetnej obsady aktorskiej w przypadku właśnie "Parnassusa"). Było dużo zagmatwań i niedomówień, a nie wszystkie wyjaśnione, żeby nie powiedzieć, że film był po prostu niezrozumiały. Początek zupełnie mnie rozczarował, i choć twardo czekałam na rozwinięcie akcji, moja cierpliwość spełzła na niczym. Były ciekawsze momenty, które jednak potem gubiły się w chaotyczności wydarzeń.
Tak więc szału nie robi. Widziało się lepsze filmy.
Mimo to daję 7/10 za dobrą grę aktorską, elementy zasługujące na uznanie takie jak motyw z fujarką, czy też efektowne odejście Diabła po chmurkach, oraz całkiem niezłe doznania estetyczne ;)

Parnassus. Obejrzałam tak z ciekawości, bo trailer trochę podchodził pod jakąś fantastyczno baśniową opowieść. No i do tego reżyserem jest Terry Gilliam, a w dzieciństwie zostałam zapoznana przez starsze rodzeństwo z filmami spod znaku Monty Pythona i tak mi już zostało. Zresztą całkiem podobało mi się Las Vegas Parano tegoż reżysera. Ale ani obsada z górnej hollywood'zkiej półki, ani ciekawy pomysł nie pomogły. Możliwe że nie rozumiem głębi owego filmu, jak wielu ludzi usiłuje mi wmówić, ale przyznam że wynudziłam się cały film w oczekiwaniu na zawiązanie jakiejś akcji czy wyklarowanie jakiegoś głównego wątku. Rozumiem że film jest o życiowych wyborach, bohaterowie wypowiadają nawet kilka dających do myślenia zdań, ale całość jest jakaś niespójna i po zakończeniu oglądania nie zostaje w głowie ani jedna scena warta zapamiętania.