Tysiąc lat temu starzec Parnassus spotyka Diabła, który chce podarować mu nieśmiertelność. Mówi mu: "Słuchaj starcze, dużo ci nie zostało, ale mam dla ciebie propozycję. Uczynię cię nieśmiertelnym, co ty na to?" Parnassus zgadza się, ale pyta gdzie jest haczyk? Diabeł tylko uśmiecha się pod wąsem mówiąc "Cierpliwości Parnassusie, najpierw dar, a potem pogadamy o cenie. Nie bój się jednak, moje oczekiwania nie są wygórowane."
W ten sposób nasz bohater staje się nieśmiertelny. Po jakimś czasie zdaje sobie sprawę ze swego błędu. Jest stary, żyje już tysiąc lat, dawno temu stracił poczucie sensu istnienia, ale umrzeć nie może. Wtedy ponownie zjawia się Diabeł mówiąc "Parnassusie zabaw się, korzystaj z życia! Po co tkwisz w tym klasztorze chłopie? Świat się nie zawali jeżeli weźmiesz sobie urlop."
Parnassus na to "Nie chce mi się kurna bawić, bo niby po co?". Diabeł mu na to: "Zdejmę z ciebie brzemię nieśmiertelności jeśli chcesz. Mam jednak warunek. Jeżeli będziesz miał dziecko oddasz mi je gdy skończy 16 lat. Zgadzasz się?" Parnassus parsknął śmiechem, "Ja i dziecko?" i zgodził się oczywiście.
Odchodzi z klasztoru, używa życia, poznaje kobietę, idą na całość. Nie myśli o konsekwencjach, bo partnerka ma 60 lat. Jakież jest jego zdumienie gdy okazuje się, że zaszła w ciążę. Rodzi się Valentina. Życie bywa przewrotne. Matka umiera, Parnassus wychowuje córkę dając żenujące przedstawienia wraz ze swą trupą. Jest coraz gorzej. Kto dzisiaj zapłaci za obciachowe show z udziałem przebierańców i karła? Czas płynie, Valentina dorasta, nieuchronnie zbliżają się jej 16 urodziny. Nasz bohater stara się na siłę odmłodzić córkę mówiąc, że ma 12 lat. Diabła jednak nie nabierze...