Filmem "Party Monster" Bailey i Barbato udowodnili, iż są zdecydowanie lepszymi dokumentalistami niż reżyserami filmów fabularnych. O kulturze masowej nakręcili kilka naprawdę dobrych dokumentów, w tym właśnie o Michaelu Aligu. I na dokumencie powinni poprzestać.

"Party Monster" jest obrazem głośnym, kolorowym i niezwykle powierzchownym. I coś mi się zdaje, że taki właśnie miał być. Problem w tym, iż nie wystarczy bombardować widza płytkością wszystkich tych kreacji Michaela, byśmy nagle ujrzeli głębię. Może przy innym scenariusz, innych reżyserach by się to udało. Baileyowi i Barabto udaje się jedynie przypomnieć niezłą muzę lat 80-tych i zabawić widzów fantastycznymi kostiumami.

Niestety nie jestem też fanem gry aktorskiej pokazanej w "Party Monster". Miejscami przerysowana maksymalnie. Choć chwilami każdy z aktorów łapie nutę i pokazuje na co go stać. Niestety tylko chwilami.