"Golgota to nie spacerek po Karkowskim Przedmieściu." To gdzieś przeczytałem. Nie wiem skąd wziął się ten pogląd, iż film jest brutalny. Nie jest brutalny; jest drastyczny. Gdzieś w świecie; chyba na Filipinach (a może gdzieś indziej); odbywają się w czasie Świąt Wielkiej Nocy inscenizacje Golgoty. Jeden z uczestników na prawdę jest przybijany do krzyża. Podobno jest to wielkim zaszczytem. Móc naśladować Chrystusa to wielki zaszczyt. A może te krzyże, które sami nosimy przez nasze życie, są lżejsze od tego, który dźwigał Jezus. Wydaje mi się, że Gibson robiąc ten film przypomniał, że droga na Golgotę to nie spacerek po Krakowskim Przedmieściu, po Wall Street czy Polami Elizejskimi.