Nie wiem na ile kontrowersja była dla Scorsese kluczowym zamiarem, a na ile środkiem do osiągnięcia innych celów. Te filmy mocno się różnią, Mel Gibson chciał wiarygodnie przedstawić ostanie godziny z życia Jezusa i moim zdaniem miało się obejść bez kontrowersji. Te hektolitry krwi, masa cierpienia, bólu i niezliczone ilości ran to coś nierozerwalnie połączonego z obrazem Męki Pańskiej, o której mniej lub więcej, ale każdy słyszał. Jak z pewnością wiesz chrześcijanie wierzą, że Jezus nie miał kobiety w sensie seksualnym. Gibson to człowiek głębokiej wiary, którego jedynymi ,,narzędziami`` były opisy biblijne i inne źródła historyczne,religijne. To film, którego centrum stanowi cierpienie Zbawiciela, który odczuwał ból, strach i osamotnienie jak każdy z nas i choć nie musiał przez to wszystko przejść, to jednak się tego podjął. Myślę, że ważne jest, ale jednocześnie bardzo trudne, iż Jezus z Nazaretu (niezależnie od tego w co i w kogo wierzysz) to był Ktoś bardzo do nas podobny, ale jednocześnie znacznie od nas lepszy. W Pasji w Bogu jest trochę za mało człowieka, a w przypadku filmu Scorsese w Bogu jest za dużo ludzkiego pierwiastka.

"Pasja" to nie jest film bez celu. On porządkuje wiele rzeczy. Kontrapunktuje Mękę Jezusa prześmiewczym, smutnym szatanem - od razu widzimy Pasję Chrystusa jako element walki z szatanem i grzechem, czegoś znacznie szerszego od jednostkowego zabicia jednego z Palestyńczyków. Zwolnienia kadrów wprowadzają wątek kontemplacji, celebracji, jak na nabożeństwie drogi krzyżowej w świątyniach. Mimo biologizmu scen, nie tylko katowania, ale drwin żołdaków, ciągle widzimy elementy dystansujące do materializmu i chaotyczności drogi na Golgotę - np.pięknie przez operatora ukazana droga Weroniki w stronę Jezusa - obok krzywizny ruchu żołdaków, w środku zwolniony ruch tej kobiety. Tak, wątek zbawczy, boski przenika "Pasję". Innym jeszcze celem tego filmu jest likwidacja sztucznej słodyczy kojarzonej z tą Męką i ukazanie szpetoty zła, które tak chętnie oswajamy - a to w hedonistycznej postaci Heroda i jego otoczenia, a to w zachowaniu się żołnierzy-oprawców, w postaci szatana czy w zachowaniu się tłumu.-----A co do Scorsese. Ja nie mogę docenić ofiary Chrystusa za pomocą kłamstwa historycznego, że jakoby miał kobietę. Doceniam dzięki prawdzie przekazanej w Ewangeliach i Tradycji Kościoła.

,,Innym jeszcze celem tego filmu jest likwidacja sztucznej słodyczy kojarzonej z tą Męką i ukazanie szpetoty zła, które tak chętnie oswajamy``- bardzo trafne spostrzeżenie. Myślę, że film odkrywa albo przypomina to o czym zapominamy/nie chcemy pamiętać- w tym jednym osądzie, wyroku i egzekucji skupiła się masa niewyobrażalnego cierpienia. Gibson jakby chce chrześcijan (a więc również mnie) wyrwać z nieświadomości brutalności ostatnich chwil ziemskiego życia Jezusa. Kubeł zimnej wody na głowę, produkcja zrealizowana tak, by w umyśle brzmiała tylko jedna myśl- patrz co tam się wydarzyło. Dzieło bardzo wartościowe dla wierzących oraz dla tych, którzy zainteresowani są jedynie historią Jezusa z Nazaretu.

Pasja