Perfect days to dłużąca się opowieść o próbie życia po swojemu.
Wymaga cierpliwości a i tak w końcu daje tylko jakąś część odpowiedzi na pytania o bohatera i o jego historię.
...tylko, że być może taki jest właśnie pomysł na ten film - powolne zagłębienie w ten inny świat, co z tego że bez pełnego zrozumienia - kiedy da się intuicyjnie wyczuć to co pod spodem.
Perfect days to czasem poszukiwanie tego właściwego odcienia światła, a czasem uwaga z jaką
Perfect days to czasem skupienie na swojej pracy, szczególnie jeśli jest to coś pożytecznego ("za Twoją ciężką pracę...").
Ale przecież i ta rutyna, którą trudno lubić...a co jeśli przestać się z nią szarpać?
To trudny film, nie-efekciarski, nie jestem nim zachwycony, ale czym dłużej o nim myślę tym bardziej zauważam zen wplecione w obrazy Tokio: zen dnia codziennego, zen minimalizmu, zen prostoty i zen bycia autentycznie szczęśliwym, szczęściem niezrozumianym przez nikogo innego.

Oglądasz na swoją odpowiedzialność:)