Ech, ten Bergman. Niedawno zrobił nam psikusa i zszedł z tego świata pozostawiając swoje filmy tylko i wyłącznie naszej już interpretacji. Znam sporo osób, które zachwyca się nim jako reżyserem, czy też scenarzystą, bo tak dobrze kieruje aktorami, bo tak plastycznie przedstawia wnętrza, bo to, bo tamto, ale gdy zapytać...

Film to arcydzieło. Tak jak "Siódma pieczęć" Bergmana średnio przypadła mi do gustu, tak ten film już bardzo miło mnie zaskoczył.

Przesłanie jest jasne i podane wprost przez reżysera - nie wymaga wcale godzinnych analiz. Sam tytuł mówi dokładnie o czym jest film - bo przecież Persona rozróżnia ego - to jacy jesteśmy...

Być może nie dojrzałem jeszcze, by w pełni zrozumieć film, jednak wydaje mi się, że w tym
przypadku formie, treść musi nadać widz. Bez tego, "Persona" pozbawiona jest większego
sensu. Czy o to chodzi w filmach, nawet tych artystycznych?

Pierwszym filmem Bergmana, jaki oglądałem, był "Tam, gdzie rosną poziomki"....

Cóż za doskonałe, całkowite i kompletne dzieło. Wielowymiarowe i niedoścignione. Czysta forma. Prawdziwa dogłębna sztuka, ale nie sztuczna. Genialnie zbudowany obraz ludzkich zachowań i emocji. Mogę oglądać to poruszające i wieloznaczne arcydzieło bez końca, a dialogi chłonąć jak biblię za każdym razem szukając nowej...

... ale muszę przyznać, że tego filmu nie potrafię wprost ocenić. Drugim takim filmem był film pt. "Nostalgia", chociaż tamten na upartego mógłbym jakoś określić. "Persona" Bergmana mimo iż doprowadza do takiej sytuacji jest znacznie trudniejsza. Po za fenomenalną Andresson uwagę przykuwa oczywiście warsztat, a...

Patrząc na oceny na forum, widocznie intelektualnie nie dorosłam do filmów Bergmana, a na pewno nie do tego „dzieła”
Dla mnie ten obraz to pretensjonalna wydmuszka udająca jajko Faberge. Monologi Almy bez treści, która by zmusiła widza do refleksji. Nie sa też na tyle mądre i błyskotliwe, żeby chcieć ja...

Na wstępie chciałbym zaznaczyć, że nawet człowiek publikujący w "Przeglądzie literackim" pisał o tym filmie, wplatając w tytuł swojego tekstu stwierdzenie: "... próba analizy". Możemy więc próbować, to wszystko.

Moim zdaniem film w dużej mierze opowiada o dwóch cechach charakterystycznych ludzkich interakcji:

-...

Zachwycić się czy się nie zachwycić? Ale jak zachwycić, kiedy nie zachwyca? Nie zachwyca przecież. Może ja nie widzę. Może ktoś zobaczył - może. Ale jeśli nie zobaczył, niech nie klęczy jak przed ołtarzem. Sztuka jest dla Was, a nie Wy dla Sztuki. Gdy zaś będziemy ją wiecznie wznosić i wynosić: na piedestał, boskie...

... film jest po prostu banalny. Nie wiem czy to kwestia wieku, czy obejrzenia dziesiątków "ambitnych" filmów, ale przesłanie jest oczywiste i banalne, tak człowiek ma wiele masek, gra pozy itd itp. Nie, nic z filmem nie jest co do zasady "nie tak". Po prostu, jeśli życiowo doszedłeś już do tego etapu, że rozumiesz sam...

Recenzja filmu ,,Persona'', reż. Ingmar Bergman

Już od pierwszych ujęć Ingmar Bergman wprowadza nas w świat surrealistyczny. Wszystkie zasady panujące w kinie, to, czego mogliśmy się spodziewać, wyrzuca, podając zlepek ujęć praktycznie bez sensu. Śpiący chłopiec w pewnym momencie zakłada okulary i przygląda się...

film dobrze dziala przed spaniem zawsze włączam go jak jeszcze nie moge isć spac

Pojawia się w krótkich ujęciach na początku filmu. Dlaczego ?. Nie wiem. Może coś było wcześniej na kliszy filmowej lub to penis któregoś z dwóch plażowiczów :). A tak poważnie nie nadążam za geniuszem Bergmana. :)

Podejrzewam, że gdyby to nie był film Bergmana, ale jakiegoś młodego reżysera, większość nie
zdzierżyłaby go, albo wskazywano by na jego pretensjonalność, w istocie mamy do czynienia z
kwintesencją pretensjonalności, powinni go zanurzyć w formalinie i umieścić w Sevres pod
Paryżem jako wzór pretensjonalnego...

Film jest dziełem dobitnie uwypuklającym warsztat reżysera. Prostotą wyrazu (film czarno-biały, dwie aktorki, chatka na brzegu morza, statyczna kamera) Bergman przekazuje w interesujący sposób to, co chce powiedzieć współczesnemu człowiekowi. Pielęgniarka Alma (w tej roli bardzo przekonująca, młoda i piękna Bibi...

Film słaby,ale z bardzo dobrą rolą Bibi Andersson.

Dobrzy byłoby gdyby każdy po seansie zadał sobie to pytanie i postarał się na nie precyzyjnie odpowiedzieć. I proszę nie mówić że film jest tak wielowymiarowy, wieloznaczny i głęboki, że wymyka się wszelkim kategoriom rozumowania i określenie jego przekazu jest niemożliwe, a wszelkie próby skonstruowania...

Kto by pomyślał, że można stworzyć tak niepokojącą psychodramę z udziałem zaledwie dwóch osób, z których jedna nie odzywa się ani słowem! Ponad godzinny monolog, który staje się głęboko angażującym dramatem. Mogło się to udać tylko geniuszowi.

PS Zdjęcia należą do najpiękniejszych, jakie widziałem w kinie.

O boże, ale gówno.zmusiłem się i obejrzałem do końca.myślałem że może jakaś puenta fajna będzie.A tyle rzeczy pożytecznych mogłem zrobić prze te 1.5h.rybki nakarmić,klate ogolić,pocerować.nie dajcie się złapać na opinie jakiś patałachów, że niby fajny i warto.a może nie rozumiem??? ale co tu k...a jest nie do...