Uwielbiam prozę J. Austen. Kocham pastisz jej świata w Austenland. Ale tego tworu nie mogę zakwalifikować ani do jednego, ani do drugiego. Sami aktorzy ani mnie grzeją, ani ziębią, jednak nie miałabym z tym większego problemu, gdyby tak bardzo nie popsuto świetnej powieści w dialogach, scenariuszu i właściwie wszystkiemu, czym się dało.
Nigdy nie zdarzyło mi się chyba, bym dotrwała tylko do połowy ekranizacji powieści Austen, chociaż nowa wersja Emmy była tego bliska. Tu nie dałam rady i wyłączyłam to coś po trzydziestu minutach. Krytycy piszą, że bohaterka to taka przebrana Bridget Jones i niestety mają rację po całości. Jeśli macie ochotę na Perswazje - sięgnijcie po starszą wersję.