Tytuł to w sumie oksymoron. "Umysł" jest określeniem na część naszej psychiki, naszego "ja", kierującą się logiką, ścisłymi przesłankami. Natomiast "piękny" to kategoria estetyczna, bardziej związana z sercem. Jeśli się robi coś logicznego to nie musi to być wcale piękne - ma być poprawne i tyle. Oczywiście mamy też wyjątki, chociażby taki kubizm, który odnalazł w matematycznej prostocie jakąś doskonałość estetyczną. Jeśli zaś chodzi o tytuł, to moim zdaniem obrazuje on pewną przeciwstawność w życiu Nasha. Z początku kierował on się umysłem. Jak otoczenie określiłoby jego umysł: inteligentny, otwarty, kreatywny? Owszem, ale chyba nie "piękny". Kto miałby szukać w umyśle tego studenta, a później wykładowcy 'piękna', przecież był naukowcem, nie artystą. A jednak znalazła się osoba, która w tej jego psychice zdominowanej przez "umysł" znalazła 'piękno'. I to go uratowało. Nawet, gdy okazało się, że jego jego logiczna ocena sytuacji zawiódła totalnie - on przetrwał, a dlaczego? Czy dlatego, że miał błyskotliwy, wnikliwy, inteligentny "umysł"? Nie - dlatego, że ten umysł był "piękny" i taki pozostał. To to 'piękno', a nie sprawność intelektualna Nasha sprawiło, że Alicia pozostała przy nim. Tak więc taka była lekcja życiowa Johna: wbrew prawom natury, zdaża się, że to 'piękno' ocala człowieka... warto więc inwestować w miłość.