Jak dla mnie - pięć smaczków. ^^
A dla Was?

Oto moje ulubione.:

~ #5 ~
Panna Lodzia:
- Pan jest w obcym mieszkaniu.
Młody (i pijany) Pączek:
- Może rzeczywiście nie jest moje mieszkanie? Zaraz, chwileczkę, chwileczkę...
<tłucze wazony>
- Kto zabronił tłuc? Nikt nie zabronił i nikt nigdy nie zabroni, to znaczy że moje.
<dalej tłucze>
- Już wierzę, wierzę że to pańskie mieszkanie!
- To dobrze, bo bym całe mieszkanie zdemolował.

(To się nazywa niepodważalna siła argumentu. ^^)

~ #4 ~
Pan Kulka:
- Muzyka to moja specjalność - taki Beethoven. Ja panu z zamkniętymi oczami wyliczę wszystkie jego symfonie.:
Pierwsza, druga,trzecia, czwarta... i tak dalej, i tak dalej.
Stary Pączek:
- Cóż za genialna pamięć.

~ #3 ~
Młody Pączek przez telefon:
- Gąska się pani kłania.
Lodzia do Alicji przekazując słuchawkę:
- Niech pani posłucha jaki on ma miły głos.
Pączek:
- Gę, gę, gę, gę, gę, gę, gę, gę, gę, gę, gę! (podkład dźwiękowy gęsi)

~ #2 ~
http://www.filmweb.pl/film/Piętro+wyżej-1937-33181/discussion/Wysmienite+....,26 5916

~ #1 ~
http://www.filmweb.pl/film/Piętro+wyżej-1937-33181/discussion/Genialny+film!%2C, 1738134 !

:D

Ja bym dodała jeszcze scenę przy stole z Panem Hipciem. Niesamowita kokieteria Bodo, niejedna kobieta mogłaby pozazdrościć ;)
- Panie Hipciu... Panie Hipciu... Pan mnie do szału doprowadza. No! Brzydalu! ;)

I smutny dla Hipcia finał tej znajomości:

Hip.:"Uwielbiam panią... te pani blond włoski..."
Domniemana Mae West: "Tak?! To masz pan!" - zdejmuje blond perukę i wbija Hipciowi w klatę. A biedak tak liczył, że coś z tego będzie...

Większość świetnych tekstów należy właśnie do bezwzględnego łowcy posagów:
Kulka: Wypijmy zdrowie pańskiego nauczyciela muzyki i Mozarta.
Hipolit: Niestety! Nie żyje.
Kulka: Kto?
Hipolit: Mój nauczyciel.
Kulka: Uff... Tak się przestraszyłem, myślałem, że Mozart.

Kulka do Henryka: Mam tu listę posagów z pannami. Nie, to jest, chciałem powiedzieć, panien z posagami.

Zresztą, żeby wymienić wszystkie zabawne momenty, równie dobrze można opowiedzieć cały film :). Z początku myślałam, że ten retro humor i język będzie dla mnie zbyt staroświecki i średnio zabawny, ale film był prześmieszny! Trochę naiwny, trochę niedzisiejszy, ale za to zabawny, czarujący... po prostu uroczy. Eugeniusz Bodo był rewelacyjny. To pierwszy film przedwojenny, jaki obejrzałam, i na pewno na tym nie poprzestanę.