Nie mogę się szerzej wypowiadać: mam w końcu dopiero 16 latek, nie żyłam w tych strasznych czasach, książki-pamietnika Szpilmana nie czytałam, a jedynym powodem dlaczego tu się wpisuję to fakt, że byłam ze szkołą na tym filmie... Jedyny, ale może i najważniejszy. Dziękuję mojej obecnej polonistce, że przygotowała nas na odbiór tego filmu; myślę, że ludzie tacy jak ja przed obejrzeniem tego obrazu powinni się coś na jego temat dowiedzieć. Historię Szpilmana znałam już wcześniej (nie jestem pewna skąd; chyba z lekcji polskiego z gima no albo nie wiem). W każdym bądź razie na lekcjach polskiego w gimnazjum poruszaliśmy te tematy zagłady ludzkości, okropne historie drugiej wojny światowej. Nasza klasa, choć zawsze wesoła i żartująca ze wszystkiego, potrafiąca rozbawić i doprowadzić do nieopanowanego śmiechu nawet polonistkę, była bardzo poważna, nie powiem; nawet smutna... Wracając do filmu może rzeczywiście tego "czegoś" mu brakowało, czegoś, co trudno określić, jednak był na tyle wstrząsający i poruszający, że moja szkoła z uwagą "wysiedziała" ponad 2 godzinki w kinie. Myślę że chociaz dzisiejszy świat, media przepełnione są przemocą, śmiercią, cierpieniem, to film ten potrafił zrobić wrażenie na tych poniekąd "wychowanych" na przemocy uczniach. Mnie osobiście poruszył i wzruszył, zmusił do głębszych przemyśleń i chwili zatrzymania się nad tym, co kiedyś takie masy ludzi przeżyły (albo wręcz przeciwnie, w jakich warunkach zginęli...) Cóż, takiego filmu nawet nie wypada ostro krytykować... ja w kazdym bądź razie nawet jakbym miała jakiekolwiek argumenty przeciw niemu (a ich nie mam) to nie ważyłabym się ich wypowiedzieć...