Mialem wczoraj (6.09.2202) zagoscic na premierze "Pianisty" we wroclawskim kinie "Helios". Atmosfra poprzedzajaca fim byla fatalna- w holu kina masa ludzi ( uroda multikin). O jakiejkolwiek namiastce intymnosci mozna bylo tylko pomarzyc.
Sam film wydal mi sie dosc brutalny. Zreszta zauwazm oststnio taka tendencje. Tak jakby rezyserom zalezalo na wzbudzeniu u widza szczegolnego "katharsis" - poprzez ukazanie nieslychanie drastycznych, realistycznych i ma sie rozumiec krwawych scen.
Rzeczywiscie - w Pianiscie tworza one klimat filmu - przygnebiajacy, smutny, druzgocacy nadzieje na lepsze jutro.
osobiscie wyszedlem z kina okropnie przygnebiony. Nawet koncowka filmu ( wesola orekiestra) - nie poprawily mi samopoczucia.
Generalnie - twor Polanskiego uwazam za dobry. W kategorii filmu wiernie odtwarzajacego biografie czlowiek zyjacego w czasach drugiej wojny swiatowej zasluguje na odznaczenie. Jednak to tylko dzielo odtworcze, bez rewelacji w dziedzinie scenariusza, a przeciez to takze niezwykle istotna czesc "filmu".
Uwazam ze "Zlota Palma" to troche za wiele. Niepotrzebne rozbudzenie marzen polskich kinematografow. Moze nagroda byla swoista laska, wyrownaniem rachunkow- ze strony innych panstw, dla ucisnionego podczas wojny narodu polskiego....