Czyli do jakiego stopnia o naszym wyborze decydują erotyczne fascynacje i spontaniczny pociąg do drugiej osoby a w jakim stopniu jesteśmy związani drobnomieszczańskimi konwenansami i w rezultacie wybieramy na swoich partnerów osoby chłodne i mało urocze;
jak słusznie zauważył znawca twórczości Rohmera to nie tylko pierwsza z cyklu opowieści moralnych, ale przede wszystkim jakby ich matryca, schemat dramaturgiczny; we wszystkich częściach obserwujemy mężczyznę, który jest rozdarty między dwoma kobietami reprezentującymi namiętność i uniesienia a z drugiej strony stabilizację i potrzebę bezpieczeństwa; nie muszę pisać, co ostatecznie jest wybierane.
w "Piekarzowej..." ujmująca jest zwłaszcza dokumentalna estetyka; obserwujemy jakby nurt życia (dokładne, niczym z przewodnika informacje o nazwach ulic), a historia bohaterów naturalnie się z niego wyłania; dzięki temu jednym z bohaterów staje się Paryż z lat 50., jak zawsze sympatyczny i ruchliwy, choć zarazem dość szary i jeszcze nie tak uroczy jak era kawiarenek artystycznych i zbuntowanej młodzieży z lat 60.
Polecam.