...ale ma jedną charakterystyczną "wadę" sprawiającą, że nie rzuca na kolana. Moim zdaniem film powstał o dziesięć lat za późno, albo o dziesięć lat za wcześnie. Z jednej strony mocno archaiczny z tymi infantylnymi dialogami czy niektórymi scenami. Na przykład moment z jadącym pociągiem i przytulającą się do Hala, Madge. Do tego ta sztampowa muzyka w tle. Przecież to są lata trzydzieste :) O bójce z policjantami, koszmarnym śpiewie mieszkańców, czy nastolatce zachowującej się jak ośmiolatka (typowe dla bardzo starego kina) nie wspomnę.
Analizując te zarzuty, pamiętajmy kiedy kręcono "Piknik". Jesteśmy już dawno po "Tramwaju zwanym pożądaniem" czy "Bulwarze zachodzącego słońca".
Z drugiej strony to dobre (niestety dopiero) preludium do ery Paula Newmana. Małe miasteczko, wyalienowani bądź zbuntowani przystojniacy. Skąd my to znamy ? Tylko, że kamienie milowe typu "Słodki ptak młodości", "Hud syn farmera" czy choćby całkiem przyzwoite "Długie gorące lato", będą robiły furorę kilka lat później.
"Piknik" jest taki właśnie trochę bez tożsamości. Niby poważny, niby głupawka.
Wyszło "nie wiadomo co".
Tym niemniej seans polecić można z czystym sumieniem. Choćby dla, biorąc pod uwagę dorobek artystyczny, chyba najbardziej obecnie niedocenionego i zapomnianego aktora w historii, Williama Holdena oraz jeszcze wtedy zjawiskowej, po raz ostatni wyglądającej naturalnie pięknie, zanim zostanie przerobiona na sztucznego blond-robota, Kim Novak.
No i nie nudzi. Przynajmniej mnie ;)