IV część na pewno nie była najsłabsza. Akcja prowadzona była konsekwentnie, logicznie i tylko trochę przewidywalnie, nie było wielu dygresji. Faktycznie, z klimatem było trochę słabo, ale wartka akcja rekompensuje braki nastroju: była ucieczka, pościg, walka, w tle niebezpieczny romans, zemsta, fanatyzm i fantasy. Zmienił się też mój stosunek do Małej Syrenki/Arielki (dzieci nie powinny tego oglądać), Syrenki Warszawskiej i im podobnych. Jak na moje zszarpane nerwy film był wystarczająco straszny, bym poczuła dreszcz emocji i wystarczająco wdzięczny, bym się z niego śmiała. Niektóre wątki były potraktowane po macoszemu (równie dobrze mogłoby ich nie być), ale rozumiem, że czymś trzeba było zapchać te ponad dwie godziny filmu.

Johnny Depp znów chodził chwiejnym krokiem, błaznował i czynił sugestywne miny, więc miłośnicy Jacka Sparrowa z poprzednich części nie powinni się i tym razem zawieść tą kreacją.

Dla wszystkich kobiet, które nie przepadają za Penelopą - nie jest źle, nie wkurza tak strasznie, nie epatuje seksapilem, a jej akcent nawet tam pasuje.