Po medialnym szumie i wielkich zapowiedziach, oczekiwania były takie że film dorówna Drogówce albo nawet będzie lepszy. Jednak rzeczywistość okazała się inna, po połowie filmu odczuwało się już jednoznaczne przekonanie że film plasuje się na końcu stawki w całym dorobku Smarzowskiego. Z każdą kolejną minutą już tylko się utwierdzało w tym przekonaniu aż do samego końca. Film jest przerostem formy nad treścią, próbą stworzenia filmu psychologicznego bez odpowiedniej konstrukcji budującej napięcie. Zbitkiem epizodów, które po pewnym czasie nudzą. Smarzowski chciał umoralnić ludzi i pokazać jakim złem jest picie obrazując to nieustannymi wymiocinami i brudnymi majtkami. Może do nastoletnich widzów to dotrze, będzie miało jakiś element wychowawczy. Jednak do mnie to nie przemówiło w ogóle. Smarzowski notuje duży spadek formy, na wizytę w kinie po prostu szkoda pieniędzy.