wybrałam się na ten film zachęcona zwiastunami oraz Więckiewiczem i Dorocińskim .
Przeczytawszy wcześniejsze dyskusje od razu się usprawiedliwię, że nie znałam zupełnie
charakterystyki pana Smarzowskiego i teraz bardzo żałuję, że nie wybrałam się w odpowiednim
czasie jak zamierzałam na "Różę" i "Dom zły', żeby wiedzieć, czego się mogę spodziewać. Tak czy
inaczej nie wiem czy zabieg zrobienia z filmu komedii poprzez trailer był celowy, jeśli tak, to chylę
czoła przed pomysłodawcami, bo z pewnością film zarobił na tym wiele więcej.

Przechodząc do sedna - wątpię, czy kiedykolwiek napiję się wódki, nie przypominając sobie scen
z tego filmu. Obrzydziło mi to zupełnie alkohol i chociaż przy każdym ohydnym fragmencie
zakrywałam twarz i parę razy miałam ochotę wyjść z sali czując się wciągana w całą tę melinę i
mając pewność, że drugi raz bym tego filmu nie wybrała, to jednak oddziałuje on mocno na
psychikę i cieszę się, że jestem mądrzejsza o te 'doświadczenia' widziane z baardzo bliska bez
żadnego kolorowania i cenzurowania. Parę osób pisało, że to rzeczywistość wyciągnięta z PRLu
a nie dzisiejsza i zastanawiam się, w jakim świecie oni żyją.. niestety rzeczywistość niektórych
właśnie tak wygląda i będzie wyglądać, może nie wliczając w to terapii odwykowych, których nigdy
nawet nie spróbowali..

Film obrzydliwy i na raz, ja jako licealistka bardzo polecam wycieczkom szkolnym i
nieustraszonym (zaznaczam, że nie wrzucam wszystkich do jednego worka)
cototomyniejesteśmy gimnazjalistom, bo taki wiek to pewnie początek . Oczywiście lepiej się
zaskoczyć i nie wiedzieć, na jaki film się wybiera w tym przypadku, wtedy działa najmocniej.

aaaaaaa i gra aktorska niesamowita, nie ma się do czego przyczepić, bardzobardzo autentycznie