Film miał ponoć wstrząsnąć. Reklama znowu kłamała.

Obraz ten ciężko mi nawet nazwać filmem, ponieważ brak mu jakiejś sensownej fabuły. Mamy do czynienia raczej z luźnym zlepkiem scen o piciu, rzyganiu, sraniu i pier..leniu. Teledysk a'la Smażowski - wziąć cokolwiek, unurzać w gównie i przenieść na ekran, okrasiwszy odpowiednią ilością przekleństw i abstrakcyjnej brutalności, ku uciesze gawiedzi. Ta poetyka charakterystyczna dla Smażowskiego może dała mu miejsce wśród dobrze sprzedajnych reżyserów, ale już zaczyna nudzić. Trochę też się obawiam, co będzie, gdy Smażowski zacznie dorabiać sobie do emerytury kręceniem ekranizacji szkolnych lektur - to dopiero może być ciekawe!

Wracając jednak do filmu - jeśli ktoś spodziewa się zobaczyć w nim jakąś głębię, to będzie to jedynie głębia sedesu, do którego akurat rzyga Więckiewicz. Film ślizga się po łebkach tematu, wybierając wątki jak najbardziej drastyczne lub śmieszne, czasami tylko dla okrasy wrzucając jakąś filozoficzną myśl. Podobny w tematyce "Wszyscy jesteśmy Chrystusami" mnie przygniótł, stłamsił, dał do myślenia... Mocny Anioł zostawił z niesmakiem w ustach.