Kak zawsze powtarzam - nie straszą mnie klasyczne horrory z pierwiastkiem nadprzyrodzonym, za to mam ciarki, gdy w grę wchodzą mroczne ludzkie instynkty i demony umysłu. Lubię filmy, które przypominają mi prozę Paula Austera i Amelie Nothomb. Zwłaszcza Nothomb jest mistrzynią lepienia z banalnych rzeczy dnia codziennego niesamowitych zdarzeń i dziwacznych sytuacji oraz kreowania bohaterów, przejmujących dreszczem grozy z powodu swoich nienaturalnych osobowości i zachowań. Bardzo lubię te jej karkołomne pomysły.

"Pod ciemnymi gwiazdami" jest poniekąd takim kinowym odpowiednikiem prozy Nothomb. Oto wysepka gdzieś u wybrzeży Wielkiej Brytanii. Odizolowana od głównego lądu jest idealną areną zbrodni i tajemnicy. Ktoś brutalnie morduje młode dziewczęta, a policja jest bezsilna, A oto nasza bohaterka, rudowłosa Moll, której dokuczano w szkole i która do tej pory najwyraźniej się z tych doświadczeń do końca nie otrząsnęła. Tymczasem zaczyna interesować się nią mający na pieńku z prawem Pascal, a ona rzuca się w tę namiętność głową naprzód.

To miks romansu, thrillera i mrocznej baśni, w której Eros i Tanatos zmagają się w odwiecznym uścisku. Pearce rozbebesza na ekranie nasze najgłębsze zakamarki umysłu i... ostatecznie nie dostarcza żadnych oczywistych odpowiedzi. Każdy musi te przedziwne psychologiczno-kryminalne puzzle poskładać sobie w głowie sam.

Źródło: https://www.facebook.com/Słowa-i-obrazy-1991025304472366/