Nie uważacie, że opis niezbyt dokładnie oddaje istotę filmu? Dla mnie Song była tylko tłem mówiącym swoje odwieczne d'accord i powtarzającym kwestie Simona. Natomiast pasja kręcenia filmu o czerwonym balonie intrygująca. Również takie przydługie wstawki, które zatrzymywały akcję trochę mnie męczyły. Aczkolwiek Juliette Binoche, uroczo roztrzepana, mieszkanie, które mnie urzekło. Paryż, Paryż, mój ukochany słoneczny Paryż, śpiewająca Camille, panowie od przenoszenia fortepianu za 300 euro i taki klimat zacny się zrobił.